Crna Gora

Zuper wrote:Mudar Milo.
Pred turisticku sezonu pusti pro-srpske bilborde za Budvu.
Navlaci Srbe na more a jaca svoju montenigersku bazu koju mrzi Srbe kao kontraefekat sa Srbima koje ce da razgali na jesen...
I vuk sit i ovce na broju.

Vasilij wrote:

Zuper wrote:Mudar Milo.
Pred turisticku sezonu pusti pro-srpske bilborde za Budvu.
Navlaci Srbe na more a jaca svoju montenigersku bazu koju mrzi Srbe kao kontraefekat sa Srbima koje ce da razgali na jesen...
I vuk sit i ovce na broju.

Demokratski front je Milov? Oni su postavili bilborde.

KinderLad wrote:

Vasilij wrote:


Demokratski front je Milov? Oni su postavili bilborde.

Svi su oni svoji

Vasilij wrote:Jebiga glup sam a znatiželja velika. Kako je Milo pustio te bilborde?

"Ministarstvo kulture ukazuje da je nepobitna istorijska činjenica da srpska vojska nije oslobodila Budvu, 1918. godine. Na Mitrovdan te godine, u Budvi nije bilo austrougarske vojske, budući da se ista prethodno povukla. Jedini značajniji borbeni kontakt vojske Kraljevine Srbije sa neprijateljem u Crnoj Gori desio se kod Podgorice, u čijem oslobađanju su učestvovali i Crnogorska narodna vojska kao i crnogorski komiti, koji su neprijatelju zadavali gubitke tokom čitave okupacije. Falsifikovanjem istorije omalovažava se Crna Gora, te pokušava osporiti njen građanski koncept. Obeležavanjem navedenog jubileja, evociranjem najbolnijih trenutaka iz odnosa Crne Gore i Srbije, ne doprinosi se unapređenju bliskosti dve države. U prilog tome govori i činjenica da stotine dokumenata crnogorske, francuske, italijanske, britanske, američke, pa i srpske provenijencije, nesumnjivo potvrđuju činjenicu da je Crna Gora 1918. godine, bila okupirana od strane vojske SHS, koja se ovom prilikom naziva osloboditeljkom Budve".

U SLAVU OKUPACIJE – AUTOŠOVINISTIČKA FARSA

U Budvi, na Mitrovdan 1918., nije bilo austrijske vojske, pa grad, logično, nije bilo moguće, ni teorijski, a kamoli praktično – osloboditi. Ali jeste –zauzeti. Ni najfanatičniji falsifikatori istorije ne pominju ijedan metak ispaljen u borbene svrhe. Ako se pucalo, a zasigurno jeste, onda su cijevi bile okrenute uvis, pošto nema pomena da je toga dana ikome dlaka na glavi stradala.

Naprotiv, u Državnom arhivu Crne Gore nalazi se oduševljeno svjedočenje, izvjesnoga Budvanina Mila Ljubiše, da su „oslobodioce“ dočekale očišćene kasarne, spremni kreveti i specijalna hrana, sve rezultati rada vrijednih ruku ad hoc formiranog Odbora žena.

Srpska se vojska, nakon iskrcavanja kod Bara i Budve, ušetala u Crnu Goru. Sve do dolaska na naspramnu crnogorsku granicu, na Čakoru, tek ako je neki vojnik prehladio, zglob uganuo ili fasovao zubobolju... Ni to ne spori nijedan ozbiljan srpski istoričar. Crnogorski komiti su već bili obavili posao oslobađanja, a vojna i državna propast crno-žute monarhije desila se na važnijim frontovima.

A, kakav je karakter ulaska srpskih trupa u Crnu Goru?

Nedvosmisleno ga je definisao profesionalni vojnik, legenda srpskoga ratovanja, vojvoda Živojin Mišić: "Nastavite najenergičnije i svim sredstvima da se na teritoriji koju je naša vojska okupirala uguši svaka agitacija, pa ma od koga ona dolazila. Za to vam stoje na raspolaganju sva sredstva koja možete raspolagati bez ikakvog prezanja".

Mišić je ovo napisao kao načelnik Srpske vojne komande i uputio komandantu Jadranskih trupa u Crnoj Gori, generalu Dragutinu Milutinoviću,19. novembra 1919. (Original te Naredbe nalazi se u fondu biblioteke »Đurđe Crnojević« na Cetinju.) Da je uputstvo o svim sredstvima primijenjeno, svjedoči statistika pobijenih, mučenih, utamničenih i izgnanih crnogorskih patriota, popaljenih domova, zaplijenjene stoke...

Godinu ranije, a koju sedmicu nakon „oslobađanja“ Budve, pod stražom srpskih bajoneta, delegati Podgoričke skupštine izbrisali su sa mape državu Crnu Goru, detronizovali dinastiju Petrović, stvorili uslove da, ubrzo, kralj Aleksandar ukine autokefalnu Crnogorsku crkvu... išlo se i do prijedloga da se mošti Sv. Vasilija Ostroškog spale!!! Nije prošlo to sa svecem, ali jeste prihvaćeno načelo Sava Fatića da se zatre ime crnogorsko...

Na tome se zaključku i danas radi, u širokopojasnoj lepezi aktivnosti, koje, u prisustvu države Crne Gore, često i uz njenu pomoć, dobijaju na intenzitetu. Kulminacija je planirana za stotu godišnjicu Velike skupštine srpskog naroda u Crnoj Gori. Bilbordi u Budvi samo su parče te priče.

A, kakav je državnopravni karakter Podgoričke skupštine? Radi lakog snalaženja na raskrsnici za izdajnike i patriote, dovoljna su dva citata... zainteresovani mogu naći hiljade sličnih.

Kralj Nikola piše francuskom premijeru Klemansou, 26. avgusta 1919.: »Vlasti i srbijanska vojska, koja se nalazi pod komandom istočne armije, povrijedile su suverenitet države crnogorske i proklamovali ni manje ni više aneksiju Crne Gore Srbiji i ne savjetujući se i ne pitajući za pristanak predstavnike crnogorskog naroda, koji, prema Ustavu Crne Gore, jedini imaju prava odlučiti o tom pitanju«.

Živojin Perić, jedan od najvećih srpskih pravnika ikada, decenijama kasnije, potvrđuje ispravnost riječi kralja Nikole. Perić citira čl. 36. Ustava kraljevine Crne Gore, konstatuje njegovu ustavnu kategoričnost, i zaključuje:

“Otuda, kad niko drugi osim zakonodavne vlasti nije bio ovlašćen čak ni za to da državne granice smanji ili razmijeni, tim manje je moglo biti govora da neko ko nije zakonodavac cijelu oblast Crne Gore otuđi, tj. prisajedini (anektira) nekoj drugoj državi, pa dakle, to nije mogla učiniti ni Velika Skupština Podgorička, koja nije imala nikakvog oslonca u Ustavu Crne Gore, koji je Ustav, kao što malo prije rekosmo, u času kada je ta skupština sastavljena i vijećala, bio u punoj snazi, budući da je i sama država, Crna Gora, još uvijek postojala kao pravno nezavisni i suvereni međunarodni individualitet. Prema tome, bez ustavne i pravne vrijednosti je Odluka Velike Podgoričke skupštine o prisajedinjenju Crne Gore Srbiji”.

Autori Krivičnog zakonika obnovljene države Crne Gore propisali su kaznu za priznavanje okupacije. Ali, nijesu bili dovoljno maštoviti da sankcionišu slavljenje toga čina.

Nije, međutim, bit problema u manjkavom pravnom okviru, u kojem se državni organi nemaju na šta pozvati da bi procesuirali antidržavnu feštu u prjestonici turizma.

Problem je u doktrinarnom, sistemskom kalkulantstvu aktuelne crnogorske vlasti, koja metanisanjem i mantrom o pomirenju odgovara na, da prostite, uriniranje po crnogorskoj prošlosti i identitetu. Zbog šake glasova, nalaz Komisije za podizanje spomen obilježja da sadržaj ploče postavljene iznad Veljih vrata1931.”ne odgovara istorijskim činjenicama”, pa je treba ukloniti – ostao je mrtvo slovo.

Problem je u konvertitstvu onoga dijela suverenista što je danas u opoziciji, koji izgovor za svoj višegodišnji muk na anticrnogorsko orgijanje i mučku podršku slaviteljima okupatora, pronalazi u kriminalu Sveta Marovića i “crkvi” (za njih više nije “limenka”!!!) na Rumiji. Duh Staniše Crnojevića samo seli iz jednoga domaćina u drugoga.

Problem je u “psima čuvarima” crnogorske demokratije, grantoprežnim medijima i NVO koji do neba zavijaju zbog ugroženosti biodiverziteta ulcinjske Solane, a ni da pisnu povodom nasrtaja na vrijednosti bez kojih sva Crna Gora nije održiva.

Problem će, međutim, opet ispasti oči koje vide, a ne ruke koje rade. Opet će neprijatelj pomirenja biti onaj što ukazuje, a ne onaj što slavi okupaciju i onaj što mu to ćutke dopušta.

Problem je, zapravo, što su ovo, kao i prije vijek, toliko nikakva vremena da je autošovinizam postao mejnstrim. I što je destruktivna moć ta tri tupa ugla crnogorske zbilje, višestruko jača od odbrambenog potencijala najmlađe članice NATO. (Član. 5 Sjevernoatlantskog ugovora ne odnosi se na zaštitu od zla domaćega.)

Vlada je zatražila od državnog tužioca da ispita slučaj postavljanja bilborda posvećenim srpskoj vojsci u Budvi i istraži da li je u tome bilo elemenata krivičnih djela. "Prekrajanje istorije!", saopštila Vlada Crne Gore.

"Nismo samo okupirali, već proterali Crnogorce na Dedinje"

Srpska vojska nije samo okupirala Crnu Goru već je naterivala Crnogorce da se sele sa svojih divnih planina i kamenjara u Beograd na Dedinje i u Bačku.

Tako s ironijom komentariše istoričar i potpredsednik SPS Predrag Marković tvrdnje crnogorskih zvaničnika da je ta vojska 1918. godine okupirala Crnu Goru i da su bilbordi koji slave njen oslobodilački ulazak u Budvu falisifikovanje istorije.

"Neke moje kolege vide ulazak Srpske vojske u Crnu Goru kao okupaciju, a ne kao oslobođenje od Austrougarske. Kažu treba ove godine da obeležimo stogodišnjicu okupacije Crne Gore, što je veliki apsurd", kazao je Marković za Tanjug.

Naš sagovornik posle konstatacije u početnom tonu da su "srbijanski zlikovci" odmah po prisajedinjenju Crne Gore Srbiji, "naterali Crnogorce da nasele mesta po Srbiji, idu u diplomatiju bez znanja stranih jezika, da zauzimaju direktorska mesta bez dana škole", vraća se na teren istorije i objašnjava da su "istine radi, te 1918. godine samo dve čete Srpske vojske ušle u Crnu Goru."

Jedna četa je bila u Kotoru, dok je druga rasuta po celoj Crnoj Gori. Verovatno je i neko iz te čete stigao do Budve, ali u pitanju su desetine ljudi.

Marković napominje da se Austrougarska vojska na kraju Prvog svetskog rata povukla iz većeg dela Srbije Bosne i Hercegovine, Vojvodine, Hrvatske. . .

"Na kraju ratova se to tako dešava. Mi zamišljamo oslobođenje kao neku strašno dramatičnu vojnu akciju, ali to je zapravo raspad neke države, vlasti i vojske...Na teritoriju te države koja se rapsla dođe neka druga vojska i to se tako završi. Regent Aleksandar i srpske Vojvode su imale smisla za političku umešnost pa su verovatno svečane ulaske u crnogorske gradove organizovali tako da u njih prvo uđu njihovi meštani koji su se borili u Srpskoj vojsci", napominje Marković.

On kaže da se slična situacija dogodilo i u slučaju oslobođenja Zagreba u Drugom svetskom ratu.

"Čekalo se da hrvatski partizani prvo uđu u taj grad. Zato je Zagreb poslednji oslobođeni grad u Evropi" kazao je Marković.

Prema njegovim rečima zanimljivo je da svi ti neodesničari u Evropi imaju austrijskog kancelara Kurca u glavi.

"Predsednica Hrvatske Kolinda Grabar - Kitarović i premijer Andrej Plenković, baš kao i Kurc su umiveni i glatki, a u stvari su svi neofašisti. Ako Kolinda u Argentini veliča hrvatske patriote koji su se tamo sklonili sa Mengeleom, onda su stvari jasne." kazao je Marković.

On ističe da tamo gde nije došla srpske vojska više ne postoji Makedonci i Slovenci.

"Makedonci postoje samo onde gde je srpski vojnik zgazio svojom "okupatorskom" čizmom. U Trstu i Koruškoj je nekada bilo mnogo više Slovenaca ,a sada ih jednostavno nema. To je neka čudna okupacija jer je onaj koji je okupiran postojao samo zahvaljujući toj okupaciji" kazao je Marković.

Za njega nema dileme da Srbija i njena vojska imaju slavnu istoriju.

"Značajni događaji su obeleželi tu istoriju, i sve te uvrede na računa naših predaka imaju značaj zujanja muva. Pitanje je da li treba da odgovaramo na te jeftine provokacije svih iz regiona. Dobro se zna šta je bila i kako je ratovala Srpska vojska" kazao je Marković.