Liberalizam

In the first part of the twentieth century, half a century before Habermas began to write, the American philosopher John Dewey also developed a theory of communication. To be sure, he, in contrast to Habermas, was clear to emphasize that he conceived communication as a “naturalistic process,” and that in problematic situations it is, in the first instance, only human action that could bring about clarification and resolution. Any clarification is a response to a given situation and set of problems and it remains, unless specifically modified, relative to that configuration. Only a set of further actions, in particular specific acts of abstraction, can transform it into something with more general application. In some, but by no means all, situations the action in question can take the form of discussion, but there is no form of discussion which is given a priori as ideal. If discussion does not help, as it often does not, one must intervene to change the situation, and the change required may not be the sort of thing those of delicate sensibility automatically welcome.

to se u tri reci kaze "politika svrsenog cina"

This freestanding, non-theology-based liberalism seems in retrospect to have been a lengthy experiment, the temporary success of which was actually dependent on the fact that it was protected by the strong hand of one or another of the great colonial powers, the British Empire in the first instance, but then also its successors and imitators.  If the empire was large, powerful and self-confident enough, it could allow itself, within certain limits, of course, to defend tolerance, freedom of speech and a diversity of opinion, and even to protect certain civil rights. 

Ok, ali, nije Brit. imperija bila jedino u cemu je liberalizam postojao. Odnosno ne "liberalizam", nego sloboda govora i raznovrsnost misljenja.

The theological foundations of early liberalism (Spinoza, Locke), began to crumble in the late eighteenth century, and there followed a period of about two hundred years (from Constant and Humboldt, through Mill, to Hobhouse) during which liberals tried to forge ahead without making appeal to the concept of God and the theoretical apparatus that had developed in dependence on that concept. This freestanding, non-theology-based liberalism seems in retrospect to have been a lengthy experiment, the temporary success of which was actually dependent on the fact that it was protected by the strong hand of one or another of the great colonial powers, the British Empire in the first instance, but then also its successors and imitators. If the empire was large, powerful and self-confident enough, it could allow itself, within certain limits, of course, to defend tolerance, freedom of speech and a diversity of opinion, and even to protect certain civil rights. The end of the old imperial orders with the great moral collapse of the First World War and the catastrophe of the Second meant that all that remained was the sheltered internal space of the American Empire, which provided a continent-sized open-air zoo for the various subspecies of homo liberalis. Since the events of 9/11 and the economic crisis of September 2008, even this sphere is slowly but surely collapsing in on itself under our very eyes. One can see President Donald Trump as acting on the Nietzschean maxim: “Give what is falling already a further good kick.”

Implicitna tvrdnja je da je liberalizam postojao samo u imperijalnim poretcima.

Znam, skapirao sam. Ali pravi istu gresku kao i nesrecni Snyder - zaboravlja na primer Skandinaviju. Ili, ne znam, Svajcarsku. Pa ako hoces i Ameriku dok nije postala dominantna svetska sila (uz odredjena ogranicenja, ali, mislim, nedovoljna, da bi se pobio argument)

https://lemondediplomatique.hr/liberalizam-ideologija-rase-gospodara/

Udžbeničke definicije liberalizam predstavljaju kao ideologiju individualne slobode i univerzalizacije ljudskih prava. Protupovijest liberalizma, važna knjiga preminuloga talijanskog povjesničara ideja Domenica Losurda, uvjerljivo otkriva selektivnost i jednostranost tih hagiografskih prikaza. U srce liberalnog projekta od početka je bila upisana antidemokratska i rasistička dimenzija

KinderLad wrote:

This freestanding, non-theology-based liberalism seems in retrospect to have been a lengthy experiment, the temporary success of which was actually dependent on the fact that it was protected by the strong hand of one or another of the great colonial powers, the British Empire in the first instance, but then also its successors and imitators.  If the empire was large, powerful and self-confident enough, it could allow itself, within certain limits, of course, to defend tolerance, freedom of speech and a diversity of opinion, and even to protect certain civil rights. 

Ok, ali, nije Brit. imperija bila jedino u cemu je liberalizam postojao. Odnosno ne "liberalizam", nego sloboda govora i raznovrsnost misljenja.

Цела западна цивилизација, а напосе англофони део, пати од сопственог војводосердарисања и отуд кратковидости. Кад год праве некакве спискове, увек прво крену од ближих, па ако се то учини довољно, списак се завршава.
Тако да да, неће они стићи ни до Скандинавије ни до Швајцарске, јер како рече ЈЈЗ, они су "сами себи доста".

KinderLad wrote:Znam, skapirao sam. Ali pravi istu gresku kao i nesrecni Snyder - zaboravlja na primer Skandinaviju. Ili, ne znam, Svajcarsku. 

I za njih vrijedi: If the empire was large, powerful and self-confident enough, it could allow itself, within certain limits, of course, to defend tolerance, freedom of speech and a diversity of opinion, and even to protect certain civil rights.
S time što riječ imperija treba zamijeniti društvenim poretkom. Skandinavski liberalizam kao sloboda životnog stila se razvijao u okviru snažno kohezivnih protestantskih zajednica u kojima su pojedinci odgajani u smislu odgovornosti prema kolektivu tokom cijelog života. Ti liberalni životni stilovi nisu uključivali i pravo na izbor uživanja, napr. alkohol, tako da se uglavnom svodilo na to hoće li se čovjek odlučiti na skupljanje poštanskih markica ili rezbarije u drvetu u slobodno vrijeme kad ne služi zajednici ni bogu.

otto katz wrote:

KinderLad wrote:Znam, skapirao sam. Ali pravi istu gresku kao i nesrecni Snyder - zaboravlja na primer Skandinaviju. Ili, ne znam, Svajcarsku. 

I za njih vrijedi: If the empire was large, powerful and self-confident enough, it could allow itself, within certain limits, of course, to defend tolerance, freedom of speech and a diversity of opinion, and even to protect certain civil rights.
S time što riječ imperija treba zamijeniti društvenim poretkom. Skandinavski liberalizam kao sloboda životnog stila se razvijao u okviru snažno kohezivnih protestantskih zajednica u kojima su pojedinci odgajani u smislu odgovornosti prema kolektivu tokom cijelog života. Ti liberalni životni stilovi nisu uključivali i pravo na izbor uživanja, napr. alkohol, tako da se uglavnom svodilo na to hoće li se čovjek odlučiti na skupljanje poštanskih markica ili rezbarije u drvetu u slobodno vrijeme kad ne služi zajednici ni bogu.

Oke, ali...to je onda vec 1 novi momenat. A i mislim, cini mi se (mozda gresim), da je autor prevashodno mislio na slobodu izrazavanja politickog misljenja.

Opa, pa ko je to meni došao na moje linije. Lepo. 

otto katz wrote:

KinderLad wrote:Znam, skapirao sam. Ali pravi istu gresku kao i nesrecni Snyder - zaboravlja na primer Skandinaviju. Ili, ne znam, Svajcarsku. 

I za njih vrijedi: If the empire was large, powerful and self-confident enough, it could allow itself, within certain limits, of course, to defend tolerance, freedom of speech and a diversity of opinion, and even to protect certain civil rights.
S time što riječ imperija treba zamijeniti društvenim poretkom. Skandinavski liberalizam kao sloboda životnog stila se razvijao u okviru snažno kohezivnih protestantskih zajednica u kojima su pojedinci odgajani u smislu odgovornosti prema kolektivu tokom cijelog života. Ti liberalni životni stilovi nisu uključivali i pravo na izbor uživanja, napr. alkohol, tako da se uglavnom svodilo na to hoće li se čovjek odlučiti na skupljanje poštanskih markica ili rezbarije u drvetu u slobodno vrijeme kad ne služi zajednici ni bogu.

Liberalizam je isto što i teorija da je zemlja okrugla.
Ja verujem da je zemlja okrugla, ali ne bih umeo to da dokažem. Svaki ravnozemljaš bi me nadbio u argumentima. Da li je to bilo zato što nisam bio ljubimac fizike ili što se u školama nisu naročito trudili da to detaljnije objasne, tek, da je zemlja okrugla je ono u šta je verujem, ali ne znam kako da objasnim.
Isto je i sa liberaizmom. Iz nekog razloga ja anvijam za njega i verujem da je to dobar „sistem“, društveni poerdak, šta li, ali da objasnim zašto je bolji od konzervativizma, diktature, tradicionalizma, nazadnjaštva, despotije i sve po redu – ne bih znao. Verovatno bih počeo s nekim slobodama koje su meni važne, a iskusni nazadnjak bi me poklopio „pa to, i još bolje, imaš i kod tog i tog diktatora...“.
I da je zemlja okrugla i liberalizam su nešto što znamo iz druge, treće, četrvte ruke, prepirčano u hrestomatijama.
Ako se okruglost zemlje kao i Darvinova teorija i učila u školama i izučavala na prirodoslovnim fakultetima, liberalizam se nikada nije. Najpre, imali smo preča posla, bratsvo i jedinstvo, diktaturu proletarijata, samoupravljanje, vlast radničke klase, avangardu i borbu protiv anarholiberalizma, tehnomenadžerstva i nacionalizma i šovinizma.
Liberalizam je bio dostupan onima koji su se sami odvažili u avanturu čitanja na stranim jezicima. Nešto fakultativno, „van nastavnog plana i programa“, i o tome se diskutovalo u krugovima istomišljenika. Liberalizam je bio stvar želje.
Nama, kojima su pradeda i prababa bili u Hercegovini i Crnoj Gori, nas je deda mećao na koleno i pričao „sine, demokratija ti je muvlji med, ima da te CIA kolima zgazi u Vašingtonu“, i urođen nam je strah od nepoznatog, kada čujemo da neko zboti o liberalizmu, mi mislimo to čika nudi bombone da bi nas kidnapovao i jebao u dupe.
Ponekad do nas dopru proplamsaji tog velikog, nepristupačnog znanja, kroz subverzivni citat u knjizi Tirketa ili kroz samoironički intervju Vojina Dimitrijevića, kroz prevode nekih knjiga npr „Istorija mučenja“ i slično, kroz dele Tomasa de Kvinsija, i slično.

Zato je kod znanje retka pojava, ono postoji kod samoukih čitača, u sekti preučenih politički korektnih duhovnih aristokrata (i tu se uzalud presipa iz šupljeg u prazno po forumima, džaba faks i doktorati), ili, s drugim predznakom, u grupi opslužitelja staljinista posle Tita (Vladušić, Vukadinović, Antonić, akademik Mih Marković - neki su primeri), ili kod nekih potomaka socijalističke klase, koji su privilegije iskoristili da se zaista obrazuju „napolju“.  Ostalo – većina, pučina – samo je samoupravljanje zamenilo kursevima na Birou rada. Ili su se preselili kod rođaka gastarbajtera i tamo peru klozete i taksiraju i konobaripu i žive od socijalne pomoći. (Retki uspešnici kriju uspeh kao zmija noge da ne navuku sebi bedu na vrata.)
 
I takvi, mi pučina, prosejani negativnom selekcijom posle odlaska elite... Mi ćemo se večito iznenađivati nad slobodama i bosonogim strancima (jer mi u cipelama idemo i na plažu), i tom pristupu da ništa nije sveto, uvek će nas plašiti te strane žene koje lako daju, uvek ćemo se osvrtati oko sebe da nas neko ne prihapsi.

Ovo za Skandinaviju si fulao, tako bi govorio Vladušić ili deda staljinista.

Koje linije?

@Polip

Zaključak mu je da će svet opet morati da se renacionalizuje, nalik Breton Vuds sistemu, ali opet različito od njega. Tako će se, veruje, efikasno rešiti ekonomska i klimatska kriza.

Preporučujem da odslušaš predavanje. Interesantno je i informativno.

Летећи Полип wrote:Zaključak mu je da će svet opet morati da se renacionalizuje, nalik Breton Vuds sistemu, ali opet različito od njega. Tako će se, veruje, efikasno rešiti ekonomska i klimatska kriza.

Preporučujem da odslušaš predavanje. Interesantno je i informativno.

Nije rekao "renacionalizuje", nego relokalizuje ono gde sam ja "upao". Mislim, na primeru Danske to moze da izgleda i kao renacionalizacija, ali na primeru Nemacke ili jos bolje Amerike i Rusije, to je sve samo ne renacionalizacija. 

Ja i dalje mislim da je to utopija. Uopste mi je nejasan koncept (iako sam cuo sta je rekao) da se globalna klimatska kriza resi relokalizacijom/renacionalizacijom?

Vezane su mi ruke trenutno. Okačići kasnije timestamp gde je to razjasnio.

Znaci njegov zakljucak u jednom momentu je da "ako (kada se renacionalizacija vec jednom izvrsi) dodje, a doci ce, konacno do dramaticnih klimatskih promena - ako su "our democratic peers that stupid" on je to to - svet propada.

To prosto ne funkcionise tako.

44:44

У неку руку мора да се измисли нека виша сила која ће да спречи даље исцрпљивање свега - излов шкољки и ракова масовним чешљањем дна, претварање Амазона у одгајалиште соје и којечега за производњу горивог алкохола, производњу робе са скраћеним роком трајања итд итд. Има ту гомила ствари које су начисто сумануте осим у контексту околности на тржишту због којих се исплате, па ће их онда неко и урадити јер ако неће он, ускочиће неко други.

Е сад, ко ће пазити на пазитеље?

Ok, sacekacu. Ali ne postoji primer, bar ja ne mogu trenutno da se setim, da je bez velikih katastrofa (ratova, ogromnih seoba, velikih epidemija) svet poceo da se politicki usitnjava. Ili ako ima takvih primera ima ih vrlo malo (ako se neko seti). Zasto? Zato sto onima koji drze realnu moc, bilo politicko-vojnu vlast, bilo ekonomsku moc je tako neso vrlo retko u interesu. Nation-state (ne govorim sad o etnickim grupama) je proizvod jednog specificnog politicko-ideoloskog trenutka (posle napoleonovih ratova, posle prosvetiteljstva). Ali cak ni njegovi tvorci u mnogim zemljama to nisu zamisljali kao nekakav trajni stadijum. 

Pri tom, Amerika, Kina, Rusija, Indija...su de facto continent-state ili civilization-state, ili nesto izmedju. Brazil nije bas to, ali nije ni toliko daleko. Erdoganizam je 1 vrsta pobune protiv nation-state-a (izmedju ostalog). Da li je Iran klasican nation-state? Jedan od osnovnih razloga je sto je novac vec razgradio dobar deo institucija nacionalne drzave. E sad, neka drzava kao Rusija to mozda eventualno slucajno moze da resi, uz veliku cenu. Drzave kao Srbija, Hrvatska, pa i Jugoslavija da je prezivela - no way Jose. Nemoguce.

A pa ok, on uzima "Evropu" kao subjekta i govori o tome da "Global governance" nece moci nista da uradi. To se slazem.

Jeste, ali Evropa koja se ponaša kao nacionalna država.

Pa da. Bar u nekim segmentima.

Pominje i nas (uz Litvaniju). 


"Disgusting little regimes" 

Jbg, cim nije "u prici"...

Kina i Rusija su nacionalne drzave, imaju veliku etnicku homogenost, preko 80% Han Kineza i Rusa respektivno.
Brazil, SAD i Indija su druga prica kao i nekada SSSR.
Ovo sto imamo sada na svetskoj sceni se vec desavalo u 19 veku.
Britanija, Francuska koje prihvataju liberalizam sa prvom globalizacijom i nemacka, SAD koje idu na nacionalnu pricu.
Dolazi do blokovski podela.
To se sada pocinje desavati. To je inicirao Barak Obama a Tramp za kratko zaustavio ali ka tome se ide.
Takve blokovske podele uvek prethode velikim sukobima. Ali ako zapad plus Japan i Australija to ne uradi Kina dominira...Rusi ce igrati pivota, malo sa Kinezima, malo sa zapadom...zavisno od ponuda. Slicno ce Indija.

de si drecune