Ekologija

Potpuna ideološka dezorijentisanost jučerašnjeg "Ekološkog ustanka" objašnjava se od strane organizatora i apologeta skupa pluralizmom mišljenja, diversifikacijom ideoloških svetonazora, te raznolikošću ekoloških ustanika koje je ujedinio jedan zajednički cilj - zaštita životne sredine. Ne znam za vas, ali meni se čini da su govornici i ideološka amplituda skupa toliko varirali u odnosu na osnovnu temu baš zato što su ciljevi i motivi glavnih organizatora tzv. ekološkog ustanka bitno različiti i sasvim drugačije navođeni u odnosu na učesnike van glavnog toka zbivanja. Ne sumnjam da je na protestu bilo puno iskrenih pobornika zaštite životne sredine i ljubitelja prirode, ali teško da su oni ti koji su davali osnovni ton okupljanju.
Kakav je to borac za zdravu životnu sredinu postao Nebojša Zelenović i šta ga osim prezimena još kvalifikuje za tu političku misiju? Zelenović je prešao put od uspešnog i priznatog gradonačelnika Šapca, u međuvremenu je narušio svoj kredibilitet oštrim, prekonoćnim zaokretom od tvrdog zagovornika do najvećeg individualnog sabotera bojkota izbora, da bi kao 'slobodan strelac' nastavio da zamlaćuje narod idejom opozicionih predizbora i na kraju se nakačio na ekološki bandwagon pod maštovitom franšizom 'Zelena akcija'!
Kako Nebojša Zelenović, saradnik i član Savetodavnog odbora NALED-a, lobističke organizacija koja zastupa vlasnike i interese krupnog kapitala, u čijim upravljačkim telima ravnopravno sede Ana Brnabić, Goran Cvetanović i američki ambasador, može da bude kredibilan borac protiv imperijalističkog Rio Tinta, kada NALED, u godini dok Rio Tinto postaje goruća tema u Srbiji, Loznici dodeljuje titulu 'šampiona preduzetništva'? Nagradu prima pripadnik kompradorske buržoazije na funkciji gradonačelnika Loznice, Vidoje Petrović, i Loznicu proglašava svetionikom koji "pučinom svetskog kapitala šalje signale investitorima da uplove u njenu mirnu luku".
Liberalna levica u Srbiji ne može se pohvaliti nekim značajnim intelektualnim resursima. Da može, ne bi bila liberalna levica. Ali je na nivou osnovne logike protivrečno deliti tekstove Maria Reljanovića u kojima dekonstruiše izrazito negativnu ulogu NALED-a u degradaciji radničkih prava u Srbiji i jednog pouzdanog kolaboranta neokolonijalne transmisije kakva je NALED uzdizati na čelo ekološkog ustanka, hirotonisati u 'zelenog' borca protiv uticaja moćnih korporacija sa čijim kadrovima sedi u NALED-ovim odborima. Ne ide.
Evropska unija po osnovu svog Green Deal-a iz 2020. planira povećanje iskopavanja sirovina kako bi se zadovoljila potražnja za čistom energijom, obnovljivim izvorima energije i drugim visokotehnološkim rešenjima koja su prioritet zelenog razvoja EU. U svojoj studiji predviđanja [1], Evropska komisija očekuje da će potražnja kritičnih i tipičnih sirovina za ovu strategiju razvoja rasti sve do sredine veka, pa se tako procenjuje da će potrebe EU za litijumom 2050. godine biti i do 50 PUTA veće nego u 2018. Potpredsednik Evropske komisije Maroš Šefovič u novembru prošle godine izjavljuje da su Srbija, Albanija i Ukrajina zemlje sa "solidnim rezervama najkritičnijih sirovina" i obećavajući izvor za osiguravanje "strateške autonomije" EU u snabdevanju ključnim materijalima [2].
Meanwhile in Serbia, Dobrica i Zelenović, dva vodeća ekološka ustanika, lete u Brisel da pregovaraju o izbornim uslovima i da jave kako će oni biti još kooperativnija alternativa neokolonijalnim interesima od inače kooperativnog Vučića. Koji je Evropi sasvim po meri i volji. Mnogo više bi za ekologiju učinili da su se uzdržali od tog besmislenog leta avionom i bar za delić smanjili svetsku emisiju derivata kerozina u atmosferi.
Danas je na srpskom twitteru odnekud postao popularan članak star tri godine u kome je španski premijer Pedro Sančez bio najavio raskid ugovora s Vatikanom, izbacivanje veronauke iz škola i ukidanje donacija katoličkim školama. Opšte oduševljenje, tako radi pravi državnik, bez oportunizma, populizma i kalkulacija, ravno u meso. Da li su naši zeleni emisari u Briselu isto ovako direktno i odlučno skresali evropskim parlamentarcima u brk da, dok je njih, srpska kapitalistička periferija neće biti jalovište korporativnog neokolonijalizma i da Rio Tinto može da se nosi sa Drine? A nisu! Nemoguće...

Berg conducted a review of the literature on the burden of indoor and outdoor air pollution. She assessed the burden of lung cancer by country from air pollution by querying The Global Burden of Disease Compare publicly accessible database. Lung cancer mortality was chosen as the endpoint in an age-standardized population of 100,000. Because the incidence of lung cancer increases with age, two age groups were selected: ages 50-69 and 70 and older. Both genders were combined in the analysis. Berg ranked the top 15 countries in each age group and compared changes in relative country ranking by age group.

According to her analysis, Serbia (36.88 per 100,000), Montenegro (34.61 per 100,000), North Macedonia (30.67 per 100,000), Bosnia/Herzegovina (30.64 per 100,000), and Poland (27.97 per 100,000) ranked highest for risk of lung cancer attributable to air pollution among ages 50-69.

Among the 70 and older group, China (98.55 per 100,000), Mongolia (71.11 per 100,000), North Korea (63.45 per 100,000), Laos (62.07 per 100,000), and Montenegro (61.80 per 100,000) ranked highest.

“For comparison, in the United States the number of lung cancer deaths per 100,000 attributed to air pollution in ages 50 to 69 is 3.91 and is 13.62 for 70 and older,” Berg said. The Balkans, Poland, Turkey, China, and some southeast Asian countries have the highest attributable risks. Serbia had the highest number of attributable deaths in the 50-69 age group, whereas China had the highest in the 70 and older age group.

The resources race is on. Powering our digital lives and green technologies are some of the Earth’s most precious metals — but they are running out. And what will happen when they do?

The green-tech revolution has been lauded as the silver bullet to a new world. One that is at last free of oil, pollution, shortages, and cross-border tensions. Drawing on six years of research across a dozen countries, this book cuts across conventional green thinking to probe the hidden, dark side of green technology.

By breaking free of fossil fuels, we are in fact setting ourselves up for a new dependence — on rare metals such as cobalt, gold, and palladium. They are essential to electric vehicles, wind turbines, solar panels, our smartphones, computers, tablets, and other everyday connected objects. China has captured the lion’s share of the rare metals industry, but consumers know very little about how they are mined and traded, or their environmental, economic, and geopolitical costs.

The Rare Metals War is a vital exposé of the ticking time-bomb that lies beneath our new technological order. It uncovers the reality of our lavish and ambitious environmental quest that involves risks as formidable as those it seeks to resolve.

Spoiler:

https://nova.rs/vesti/drustvo/batutovi-tajni-podaci-o-trovanju-gradjana-i-kontaminiranim-tackama-srbije/?ref=fbnova

Batutovi tajni podaci o trovanju građana i kontaminiranim tačkama Srbije

Autor:Milena Ilić Mirković21. sep. 202109:14 > 09:29

Publikacija pod nazivom “Unapređenje upravljanja kontaminiranim lokalitetima u Srbiji” u kojoj su navedeni alarmantni zaključi pilot studije o uticaju industrijskog zagađenja u Boru na zdravlje stanovnika, postala je dostupna javnosti samo zahvaljujući upornosti članova Asocijacije za razvoj grada Bora. Umesto da preduzmu hitne mere zaštite zdravlja stanovnika, nadležni su, po svemu sudeći, imali nameru da sadržaj ove studije ostane što dalje od očiju javnosti.

“Za sve maligne tumore osim tumora kože, postoji značajno veći rizik u obolevanju i kod muškaraca i kod žena. Ovaj obrazac se opaža za specifična mesta lokalizacije raka, uključujući i rak kolona i rektuma, pankreasa, bubrega, bešike, štitaste žlezde, limfopoetskog tkiva, Hodžkinovog i ne-Hodžkinovog limfoma, leukemija i mezotelioma, a značajno veći rizik u obolevanju od raka pluća je registrovan i kod muškaraca i kod žena u Boru. Za sve maligne tumore osim tumora kože, zapažen je i značajno veći rizik u umiranju i kod muškaraca i kod žena u Boru. Kao i u slučaju obolevanja, ovaj obrazac se opaža za rak bronha i pluća, kao i određene specifične lokalizacije raka, uključujući rak jetre, pankreasa, melanoma, mokraćne bešike, limfopoetskog tkiva, Ne-Hodžkinovog limfoma i mijeloidne leukemije. Isti obrazac je primećen i u slučaju umiranja od raka grlića materice i raka jajnika kod žena, kao i za rak prostate i testisa kod muškaraca”, najvažniji su rezultati pilot studije o uticaju industrijskog zagađenja na zdravlje stanovnika Bora, objavljeni u publikaciji “Unapređenje upravljanja kontaminiranim lokalitetima u Srbiji”.

Programski direktor za održivi razvoj “Asocijacije za razvoj opštine Bor” Milorad Milošević objašnjava za Nova.rs da su članovi ovog urduženja građana prvo nezvanično saznali da postoji studija o zdravlju stanovnika u Boru koju je radio “Batut”, da krenuli u nelogično dugu potragu za njom.

“Kada smo pokušali da dođemo do te studije svi su nas vraćali na početak. U Narodnoj biblioteci koja je radila katalogizaciju studije nam je rečeno da ona još uvek nije stigla iz štampe, vraćali su nas na izdavača, na ministarstvo… Sve institucije su nas vrtele u krug dok studiju nismo preko zahteva za pristup podacima od javnog značaja zatražili od “Batuta” i dobili”, objašnjava Milošević.

Priča da je put do dobijanja dokumenta bio dug i da je jasno pokazao da neko rezultate ove studije želi da skloni od očiju javnosti. Ono što su u dokumentu na kraju pročitali, razjasnilo je i zašto.

“Kad smo dokument najzad dobili “Batuta”, koji je autor studije, videli smo da su naše sumenje bile tačne, da su podaci frapantni i poražavajući i potvrđuju ono na šta smo odavno sumnjali”, kaže Milošević i dodaje:

“Jasno je, Bor je trovačnica već ko zna koliko godina unazad, to je jedna legalna gasna komora. Taj narod je zarad nekih viših interesa očigledno žrtvovan.”

U publikaciji “Unapređenje upravljanja kontaminiranim lokalitetima u Srbiji” navedeno je da su kandidati za ekološke “crne tačke” u Srbiji uglavnom su povezani sa eksploatacijom rude olova i cinka, a u industrijski zagađene lokalitete svrstana su mesta u blizini: rudnika bakra u Boru, rudnika bakra u Majdanpeku, površinskih kopova i termoelektrana Kolubara, termoelektrana I rudnik lignita Kostolac, rudnika olova i cinka Ljubovija, napuštenog rudnika antimona Zajača, industrije cementa – Beočin, Kosjerić, Popovac, petrohemijskog kompleksa – Novi Sad, Pančevo.

Građani koji žive u blizini pomenutih postrojenja nalaze se u opasnosti koja još nije do kraja ispitana, dok bi Bor mogao da bude samo “vrh ledenog brega”, upozorava Milošević.



Zbog toga smatra da pomenuta publikacija nikako ne bi smela da bude skrivena, već polazna tačka za preduzimanje hitnih akcija i nova istraživanja.

“Mislim da takva studija zaslužuje da se nađe na zvaničnim sajtovima institucija i da se o njoj raspravlja na pravi način, da se nešto uradi. Umesto toga sve je potpuno zamračeno, verovatno da se ne uznemirava javnost, a ljudi su žrtvovani”, kaže Milošević.

Na pitanje zbog čega pomenuta studija nikad nije objavljena na sajtu “Batuta“ i da li su neke od preporuka za odgovorno upravljanje kontaminiranim lokalitetima, koje su u njoj navedene, do sada i uvažene, Nova.rs iz “Batuta“ nije dobila odgovor.

Reporteri javljaju. Sava kod Bariča, Beograd, Srbija. VIDEO. Poslušajmo.
pic.twitter.com/AJafWhFj7N

— Božidar Milinković (@psittarch) September 19, 2021

ontheotherhand wrote:Jesi testirao nekad vodu?