EU - what's next?

http://www.spiegel.de/international/europe/the-risks-posed-by-the-new-government-in-italy-a-1209566.html


...
EU laws, says Lega head Salvini, will only be respected in the future if they are beneficial to Italy. And Di Maio of the Five Star Movement adds: "Starting now, the Italians come first and only then the negotiations about the deficit and EU rules."

That approach is consistent with the intention to appoint 81-year-old economics professor Paolo Savona as economics and finance minister, a man who is considered a fierce critic of the euro. Savona's new book, "Like a Nightmare, Like a Dream," will soon be hitting the shelves. In it, he writes: "The euro is a straightjacket produced in Germany." Berlin, he continues, "hasn't changed its view of its role in Europe since the Nazi era." Membership in the common currency area, Savona writes, "involves fascism without dictatorship and, from an economic perspective, a form of Nazism without militarism."

One wonders whether the aging academic from Sardinia will repeat his verbose criticisms when he sits down with his German counterpart Olaf Scholz at the next European Union summit.
...

Traders Are Hedging Risk That Italy Leaves the Euro. Again
By Sid Verma
25. мај 2018. 13:28 CEST

   Demand soars for CDS that buffer against debt redenomination
   ‘ISDA basis’ spread last shot up amid Monte Paschi troubles

Italy’s populist revival is awakening a dormant threat in a key pocket of Europe’s bond market.

The premium investors pay for contracts that hedge the prospect Italian debt is converted into a national currency has swelled to 60 basis points -- underscoring fears the European Union’s fourth-largest economy may effectively leave the single-currency bloc.

Credit-default swap contracts written under 2014 rules, which offer greater protection against redenomination risk compared with older equivalents, are in demand as the coalition’s legislative agenda defies European Union budget rules.

Traders have seen this movie before. The “ISDA basis,” as the spread is known, swelled to similar levels in early 2017 thanks to woes at Banca Monte dei Paschi di Siena SpA and growing momentum for anti-establishment parties across Europe.

“Redenomination risks in the eurozone are starting to be priced in by the CDS market again,” Bank of America Corp. strategists led by Barnaby Martin wrote in a note. “While the ink isn’t yet dry on Italy’s first populist government, populist sentiment is likely to have longevity in our view. Italian GDP per capita remains below where it was upon the creation of the euro.”

The sovereign’s declining creditworthiness and European Central Bank bond purchases are intensifying debt distortions in the single-currency bloc. A record 90 percent of Italian investment-grade corporate credits are now trading tighter than government notes, according to Bank of America.

https://www.bloomberg.com/news/articles/2018-05-25/political-risks-grip-europe-s-markets-stirring-memories-of-2012

Filipenko wrote:+1

ontheotherhand wrote:

Filipenko wrote:+1

Moraće se na Švabu opet udariti.

Anduril wrote:Opet kao Grcka, Merkel-Hitler - treba ih pustiti niz vodu sto brze da vide kako ce im lira i 10% kamata na obveznice pomoci da rese probleme za koje krive Evro i 3% dozvoljenog deficita - a onda novi izbori. 
U Nemackoj su ionako sada u mnogo vecim problemima sa AfD u parlamentu pa da daju jos vece koncesije pored ovog besomucnog stampanja novca od strane ECB koje njihove stedise kosta u rangu od nekoliko stotina milijardi u poslednjih 10 godina. Plus, nije u pitanju samo Nemacka nego cela severna Evrozona.
Inace, ono ordoliberalno pismo 150 profesora je sasvim na mestu oko jednog - treba pojedinim drzavama omoguciti da izadju iz Evra kao i da bankrotiraju bez da ostatak zone placa. 
To je tako i u drugim federacijama. 
Problem sa tim je sto je za tako nesto potrebna prava federalna drzava na evropskom nivou koja moze da uskoci i pomogne ako pojedine drzave bankrotiraju jer inace se dobija katastrofa.
Ovako ECB uskace umesto pravih federalnih struktura i daje pare/niske kamate drzavnim administracijama koje tako prezivljavaju i pored korupcije i nefunkcionalnog sudstva. 
Grcka administracija i 10% profitera se ni posle 10 godina i neverovatnog pritiska na obicne gradjane nisu reformisali. 
Mafija u Italiji je jos manje spremna na to - radije ce da posalju sve mlade ljude van i dalje uzimaju sve pare za sebe i svoj privilegije nego da reformisu sistem.

Prije nego što su otkrili budući sastav vlade, M5S i Liga su potpisali ugovor, koji je nazvan „Etičkim kodeksom“. U tom ugovoru stoji kako osobe koje su osuđene za kriminal neće moći sudjelovati u radu nove Vlade, a isto stoji i za članove masonskih loža. Zbog toga je odmah reagirala masonska loža „Grand Orient Italia“, u kojoj drže da je ovaj ugovor protuustavan. M5S i Ligu usporedili su s fašistima koji su progonili i osuđivali slobodne zidare. Kako će na ovo reagirati u Europskoj uniji, gdje su brojni važni političari članovi neke masonske lože, tajnog društva ili viteškog reda, zasad nije poznato. Po svemu sudeći, Europska unija si ne može priuštiti da izgubi još jednog važnog člana zajednice, jer bi to moglo dovesti do potpunog sloma Bruxellesa, koji polako, ali sigurno, sve više gubi političku moć i nadzor nad državama članicama EU.

Standoff in Italy over naming of new economy minister
Olivier BAUBE
AFP News 26 May 2018


The political standoff in Italy continued on Saturday over President Sergio Mattarella's refusal to approve the eurosceptic coalition's choice for economy minister.

Three days after being appointed by Mattarella as prime minister, Giuseppe Conte, 53, has still not been able to form a government.

Writing on Facebook late on Friday, League chief Matteo Salvini, who insists on naming the noted eurosceptic Paolo Savona as economy minister, was blunt.

"I am really very angry," he wrote.

The far-right leader doubled down on Saturday, tweeting images of cartoons in German media lampooning Italy, writing: "The newspapers and German politicians insult us: Italian beggars, idlers, tax evaders, freeloaders and ungrateful.
"And we should choose an economy minister that suits them? No thanks!"

Salvini had nominated Conte for the premiership along with Five Star leader Luigi Di Maio, but officially it is the head of state and the premier alone who appoint ministers.

And according to the Italian press, Mattarella will not bend for two reasons: to avoid isolating Italy in Europe and to protect the role of the president.

Conte met the president late on Friday to report "informally" on the discussions, but without presenting his final list of ministers.

Already unconvinced of Conte's authority over the political heavyweights who will compose his team, Mattarella -- elected by a parliament which at the time was dominated by the centre-left -- wants Italy to respect its European commitments.

But Salvini, 45, emboldened by the March 4 election, does not intend to give up either, reportedly to the point that he is willing to "blow everything up" and return to the voters.

- Nervy markets -

As guarantor of international treaties, Mattarella has been more discrete since the standoff began on Thursday.

But he was clear in denouncing the "unacceptability of diktats towards the prime minister and president" by political parties.

The centre-left Democratic Party of former premier Matteo Renzi, however, did not pull its punches.

"You are playing around at the expense of the country just to defend your miserable interests," party leader Maurizio Martina said in remarks addressed to Salvini said on Saturday.

There was no meeting scheduled for Saturday between Conte and the leaders of the League and Five Star, nor was there any indication that a solution could be found over the weekend.

The impasse has already started to make financial markets nervous, with the Milan Stock Exchange closing down again on Friday at -1.54 percent.

The difference in yield on Italian 10-year sovereign bonds compared to Germany's reached 217 points Friday afternoon -- the highest level since December 2013 -- before dropping slightly to 206 points at close.

Friday appeared to start positively, with Conte writing on his new Facebook page that his meeting with Di Maio and Salvini was "very profitable".

"The ministers I will be proposing will be politicians," he said.

But the exercise proved more complicated than expected for the little-known lawyer chosen by Five Star and the League because neither agreed to give the other the prime minister position.

mihajlo mitrović/peščanik wrote:Nobelovac Pol Krugman je pre neki dan tvitovao članak Volfganga Munkaua (Wolfgang Münchau) iz Financial Timesa, uz poruku: „Ljudi nisu dovoljno svesni opasne situacije u Italiji“. Koliko je ona opasna može se nazreti iz izjave predsednika Vučića u Bakuu da je Italija postala najveći problem Evrope. Iako nadaren i širokogrud, on ne nudi ni ličnu ni srpsku pomoć Italiji, ali zajedno sa Krugmanom i Munkauom opravdava piktoreskan novinski naslov koji sam pozajmio. Inače u pomenutom Financial Timesu stoji crno na belo da Italija nameće paralelu sa Vajmarskom republikom u Nemačkoj, uz senku ranjivosti evropske liberalne elite. Pa čak sledi i uputstvo za upotrebu kako postići rušilački cilj: „Sve što vlada treba da uradi je da izazove finansijsku krizu, da proglasi vanredno stanje i uvede paralelnu valutu jednog od narednih vikenda (kad su banke i berze zatvorene). Nigde u Ustavu nema ni reči o krizama i zabrani da vlada deli narodu novac kojim će kupiti hranu.“
Ja naravno ne mislim da sam autoritet meriv sa bilo kim od navedenih, ali svejedno smatram da je panika veća nego što zbivanja i akteri zaslužuju. Sistem liberalne demokratije se obrušava, to je očito, i prestao je da daje ubedljive ekonomske rezultate, što je dovelo do pojave i uspeha „političkih varvara“. Sem toga, imam utisak da se usplahireni autoriteti više plaše domino efekta i raspada sistema u svojoj kući nego u Italiji.
Lega, jedan od aktera na italijanskoj političkoj sceni, učestvovala je u vladama pod Berluskonijem 9 godina, a Pokret pet zvezdica (P5Z) je u cenjkanjima oko dolaska na vlast pristajao na sve kompromise (finansijske, političke, vojne i uslove koje su postavljali Brisel i Vašington). I jedni i drugi sproveli su „konsultacije sa bazom“. Lega skupljanjem potpisa podrške na ulicama (navodno 215.000 potpisnika), a P5Z (44.796 glasača) – na svojoj Ruso internet platformi na kojoj neki, nejasno koji, predstavnici glasaju svako malo. Po saopšenju organizatora, Lega je dobila podršku 91 odsto, a P5Z čak 94 odsto učesnika glasanja. Niko sa strane nije kontrolisao ove podatke, ali su oni bili dovoljni populistima da ustvrde kako imaju bezgraničnu podršku naroda (di popolo). Za populiste narod, popolo, nije reč nego ikona, kao radnička klasa za socijaliste ili preduzetnik za neoliberale.
Nakon 78 dana cenjkanja i 6 varijanti „Ugovora“ (italijanski mediji označavaju taj papir kao Program, jer nema osnovne karakteristike ugovora), pobednička desna koalicija i populisti iz P5Z konačno su predsedniku države 21. maja saopštili ime¹ kandidata za predsednika buduće vlade: Đuzepe Konte (Giuseppe Conte). Predostrožni predsednik Matarela uzeo je dan za razmišljanje i konsultacije sa predsednicima oba doma parlamenta. U međuvremenu je New York Times objavio saopštenje da je dotični kandidat za premijera u svom CV-u napisao kako je na New York City univerzitetu produbljivao znanje, a administracija univerziteta tvrdi da njegovo ime ne postoji u evidenciji. Lavina je krenula: Sorbona – ime dotične osobe ne postoji u evidenciji; Univerzitet na Malti – demantuje da se Konte specijalizovao kod njih; Cambridge – u navedeno vreme univerzitet ima letnju pauzu te radi samo biblioteka; Internationales Kulturinstitut – je škola stranih jezika, a ne naučni institut, a sem toga i naziv je pogrešno napisan; Social Justice Group – pri EU potvrđuje da je Konte jedan od potpisnika nekog njihovog apela, ali da nikada nije bio kod njih. Kada se već uveliko tipovalo da će biti kandidat za premijera, 14. maja je potpisao konsultantski ugovor sa moćnom telematičkom kompanijom Retelit – školski primer sukoba interesa.
Konte je profesor prava, naglašeni katolik, kojem je kako sam kaže „srce s leve strane“, a „život je proveo sa knjigama“. Kada je već izgledalo da njegovi predlagači neće uspeti da ga odbrane, da valja tražiti novu ličnost koja neće smetati Salviniju (Lega) i De Maiu (P5Z) da ostvare „džentlmenski sporazum“, predsednik Italije Matarela pozvao je Kontea i nakon dvočasovnog razgovora obznanio da mu poverava mandat za sastav vlade. Ako predsednik ima pravo da pomiluje osuđenog za ubistvo, zašto ne bi nekog ko nadahnuto prezentira svoj kurikulum. Još je rimsko pravo ustanovilo da „ko može više, može i manje“. Konte je izjavio da će biti advokat „italijanskog naroda“. Ali i da „prihvata ponudu sa rezervom“, a šta to znači videćemo. Istoričar Paolo Mieli sklon je opkladi da će buduća vlada biti dugotrajna i katastrofalna. Dvojica pobedničkih lidera su, uz program vladanja, dogovarali buduće ministre, pa i premijera. Liči na cinizam da se u Programu premijer naziva „egzekutorom“ i još se tvrdi da će imati „velika ovlašćenja“. Možda je i ovde trebalo reći „prihvata s rezervom“.
U svojoj konačnoj verziji Program se uz bezbroj izmena i ublažavanja sveo na 22 stranice kojima, kako definiše Di Maio, „počinje Treća republika“. Svojevremeno je Romano Prodi kao mandatar podneo „revolucionarni“ program na 262 stranice – a vlada mu je trajala manje od godinu i po dana. Programi su tu da se izrecituju obećanja, a šta će se od toga ostvariti zavisi i od okruženja, evropskog pa i svetskog, jer svet je globalizovan, voleli to neki ili ne. Svetski centri moći zdušno koriste jedno od najefikasnijih sredstava koja su na raspolaganju građanima, a da ga uglavnom nisu svesni – bojkot. Koga finansijski centri i politički moćnici krenu da bojkotuju, spas mu je jedino uvođenje diktature uz „masovnu podršku građana“. Berluskonija su Italijani voleli i zdušno glasali, ali je oboren spolja i to zbog mnogo naivnijih razloga.
Glavne tačke Programa nove italijanske vlade su sledeće:
Flat tax – dve jedinstvene stope poreza od 15 i 20 odsto² na prihode (umesto dosadašnih 5 kategorija od 23 do 43 odsto), uz popust za likvidiranje dosadašnjih poreskih dugovanja. Jedinstvena poreska stopa od 15 odsto za preduzeća je nestala iz poslednje verzije Programa.
Kvota 100 – je revizija penzionog zakona, uz uvođenje kvote koja u zbiru radnog staža i godina života mora da iznosi 100. Na primer 65 godina starosti i 35 godina rada za punu penziju. Time se dugo cizelirani „zakon Fornenro“, koji obezbeđuje priliv sredstava u fondove s obzirom na starenje stanovništva stavlja van snage.
Reddito di cittadinanza – garantovani dohodak građana od 780 evra mesečno za nezaposlene da bi im se olakšalo traženje posla. Ko odbije bilo kakav ponuđeni posao gubi pravo na dohodak. Realizacija moguća tek od 2020. godine.
Smanjenje javnog duga (bez stezanja kaiša) – zahtev ECB da otpiše Italiji 250 milijardi dugova kako bi lakše usaglasila račune. Neki taj zahtev smatraju duhovitim.
Stop za TAV – Obustava radova na transevropskoj brzoj pruzi Lisabon-Kijev, na delu kroz Italiju. U poslednjoj varijanti izbrisano „obustava radova“ i prepravljeno u „pregovori sa Francuskom“.
Besplatne jaslice i neoporezovane kupovine za školsku decu – ovaj deo odnosi se samo na decu italijanskih državljana i smatra se pobedom Legine ksenofobije.
Borba protiv korupcije i agenti provokatori – Pooštravanje zakonske odgovornosti za korupciju, uvođenje agenata koji će provocirati potencijalne prekršioce, doživotna zabrana izbora na političke funkcije za prekršioce, legitimna odbrana – oslobađanje od odgovornosti za nanošenje povreda ili smrti lopovu koji prodre u tuđ stan ili radnju.
Sukob interesa – proširenje kaznenih mera i na lokalne funkcionere i rukovodstva državnih firmi.
Imigracija – Ubrzanje procedure proterivanja ilegalnih imigranata, restrikcija pristupa humanitarnih brodova u italijanske luke, revizija Dablinskog sporazuma i obavezna upotreba italijanskog jezika u verskim objektima imigranata.
Suverenitet – je osnova spoljne politike bazirane na nacionalnom interesu i nemešanju u unutrašnje poslove drugih zemalja. Ostaje privrženost NATO-u, ali uz otopljavanje odnosa sa Rusijom koja je značajan ekonomski partner. Vlada će se boriti za ukidanje evropskih sankcija Rusiji.
Kako koji ekonomista ili institut upotrebi računar, tako ukupna cena namera budućih italijanskih vlasti postaje sve veća. Naravno, vlasti lansiraju najnižu cenu, a komentatori isteruju maksimum. Najdokumentovanija je varijanta po kojoj će mere sa ekonomskim efektima dovesti do rupe u budžetu od 170 milijardi evra. Do te sume se stiže sabiranjem povećanja troškova i smanjenja državnih prihoda. Na primer, uvođenje dohotka za nezaposlene trebalo bi da košta 17 milijardi evra godišnje (druge računice idu i do dvostrukog iznosa), promena penzionog sitema odnosi narednih 16 milijardi, pomoći porodicama još 14,5 milijardi, i tako sve do zbira od 78 milijardi povećanih troškova ukupno. Za uvođenje jedinstvene stope poreza je izračunato da će smanjiti prihod državne kase za 50 milijardi evra, a sa ostalim smanjenjima ukupan iznos je 91 milijarda.
Ekonomista Roberto Peroti (Perotti) pod naslovom „Fantazilend ekonomija“ staloženije od ostalih analizira posledice obećanih mera. Prvo je pohvalio aktere tvrdeći da su oni zaista izmenili situaciju – ranije su prepiranja i natezanja bila oko podele fotelja, ovoga puta ipak o nekom programu. Analizu počinje tvrdnjom da će biti pravo čudo ako budžetski deficit od sadašnjih 1,5 odsto bude porastao samo do maksimalno dozvoljenih 3 odsto BDP-a po Mastrihtu. Samo poreska reforma smanjiće prihode za 4 odsto BDP-a. Peroti svoj termin „fantazilend“ zasniva na, po njemu, lažnom uverenju da je moguće od Evropske centralne banke dobiti 250 milijardi otpisa dugova, što je 15 odsto italijanskog BDP-a. Pritom je ECB već otkupila 360 milijardi italijanskih dugova, a sada bi trebalo da još i deli poklone. On se pita da li je to posledica neznanja ili bezobrazluk anticipiranog prebacivanja odgovornosti na EU ukoliko stvari krenu nizbrdo.
Drugi ozbiljan ekonomista, a neozbiljnih navijača za i protiv ima hrpa, Mario Pianta sa univerziteta Roma 3, smatra da su kreatori Programa smatrali da će skok sa najviših na najniže poreske stope u EU uz labavljenje finansijske kontrole napraviti od Italije neoliberalni raj za finansijske muvatore. To se zasniva na naivnom uverenju da Italija može da kopira Irsku. Sigurno je jedino da će biti izvršen transfer bogatstva u korist 20 odsto najbogatijih. To je ono što je Berluskoni žarko želeo, a nije uspeo za 3 premijerska i jedan mandat ministra finansija. Mnogo teže, ako je to uopšte moguće, će biti uvesti dohodak za nezaposlene državljane i još teže će vlasti, kako obećavaju, proterati 500.000 imigranata sa neregulisanim statusom. Iluzija ima na pretek.
Evropa reaguje po običaju sporo i nejedinstveno – većina ćuti ili se samo zgraža. Žan Klod Junker smatra da treba dati vremena novoj vladi da pokaže šta zaista namerava, a francuski predsednik Makron i nemački političari i bankari skreću pažnju na „heterogene i paradoksalne snage“ zbog kojih treba reagovoti hitno. Tržište novca ne čeka političke odluke, pa je spred³ od 113 (24. aprila) neprestano rastao, da bi na dan publikovanja imena budućeg premijera dosegao 191 poen. To je ujedno i indikator investitorima da postoji sve veći rizik ulaganja u Italiju. Rejting agencija Fitch skreće pažnju na povećanje rizika i savetuje povećanje CDS (credit default swap) osiguranja kredita od insolventnosti kreditiranog. Ohrabrenje stiže od Marin Le Pen: „Naši saveznici osvajaju vlast i označavaju veliki povratak Nacije!“ Stiv Banon, koga je Tramp morao da makne zbog desničarskog preterivana, najavljuje skori sastanak sa Mateom Salvinijem, liderom Lege.
Italija nije samo umišljena, nego je stvarno svetski još uvek značajna zemlja. Zato joj mediji širom sveta posvećuju značajnu pažnju. Britanski Financial Times je u 4 dana objavio 20 tekstova o krizi u Italiji, Politico (američka novina sa sedištima u Londonu i Briselu) ima naslov: „Nova populistička vlada može zaista učiniti da evro eksplodira“. Washington Post – „Poraz liberalizma“. New York Times postavlja pitanje hoće li Italija napustiti EU i odgovara sa „Ne – što je još gore“, a objavljuje i horor reportažu sa Salvinijem: „Kako izgleda život sa desnicom na vlasti“. The Economist tvrdi: „Italija može da iskoči iz koloseka i postaje ekscentrična, idealistička, ksenofobna, netolerantna, korumpirana i neliberalna“. Le Monde – „Neverovatna koalicija negatora svega“. Der Spiegel – „Populisti zastrašuju Evropu“. Itd.
Čini mi se uočljivim da sem Lege i 5 zvezdica ne pominjem nijednu političku partiju. Nema ih! Ono malo što je preživelo na izborima rasipa se i nestaje. Najviše prelazi kod Lege. Berluskonijeva Forza po tvrdnji agencija sada jedva da bi prešla 10 odsto, a dominirala je od 1994. do 2013. Najveća tragedija je Demokratska partija, jedini stub levice. Na sastanku direkcije iz opšteg haosa, svađe i optuživanja probijali su monolozi: Mi se raspadamo, a vi govorite o problemima drugih (Ćezare Badloni); Koji odvratan spektakl, Renciju ne dozvoljavate ni da govori, a baza je uz njega (Anđelo Guido); Jel’ shvatate da ste izgubili vezu sa realnošću (Tomazo Nenćini); Nemojte me više pozivati (Pina Koći – ova njena izjava je postala haštag); Rasturate ono malo što je ostalo, odlazim i neću vas ni glasati. Nikada više. Koja tuga. (Karlo Mineli). Jedno je jasno – Italija je izgubila političku elitu i na levici i na desnici. Dolaze „varvari“.
Neizvesnost koju šire novoizabrani političari u Italiji zasniva se na tome što su oni prevrtljivci izrasli na rušenju pravila i institucija, kojima se ništa ne može verovati. Slični su, ali perfidniji od ekscesnog Trampa. Iz partija koje se raspadaju najviše članstva pripaja se Legi. Njen osioni lider Mateo Salvini više je nalik na vođu navijača nekog fudbalskog kluba nego na političara. On pokušava da ugura za ministre one koji najviše bodu oči Evropi. Praktično je razorio desnu koaliciju zahvaljujući kojoj je postao politički akter. Pristaje na većinu zahteva druge strane računajući verovatno da će im, kad se dočepa efektivne vlasti, brzo pokazati ko je gazda. Lako je odustao od pretenzija da bude premijer i za sebe rezervisao fotelju ministra unutrašnjih poslova. Uzor mu je Putin, kod koga je bio u poseti, a podržavaju ga Marin Le Pen i Viktor Orban. Njegov partner Luiđi De Maio menja obećanja češće od košulja. Dakako da je i njemu opsesija vlast, ali bi se reklo da ima i nekih nejasnih ideala uvrnutih delimično ulevo. Ne verujem da će njihova ugovorna zajednica moći dugo da traje, ukoliko uopšte oformi vladu.

***

Tri puta sam menjao ovaj tekst, jer su iskrsavale nove činjenice. Pa i ovo što je pred čitaocima odnosi se na zbivanja do četvrtka 24. maja u podne. Šta će posle toga biti teško da iko zna, ali mnoštvo nagađa. Italija doživljava političku buru tapkajući razvojno na začelju Evrope.

ROME — Italy is likely heading for a “technocratic” government imposed by the head of state after President Sergio Mattarella rejected the populist 5Star-League alliance’s choice of a Euroskeptic as economy minister.

After the two populist parties refused to compromise on their choice of 81-year-old economist Paolo Savona for the ministry, Italy’s prime minister-designate — a little-known lawyer called Giuseppe Conte — said on Sunday he had told the president he was rejecting the mandate to form a new government.

In response to Mattarella’s rejection of Savona, the 5Stars called for an impeachment procedure against the president for having “betrayed” the Italian citizens.

Mattarella appeared at the Quirinale Palace to tell reporters he had accepted all of Conte’s choices for his Cabinet “except for the economy minister.” He described it as a sensitive post that sends “signals of confidence or alarm” to financial markets, with real consequences for Italy’s public debt and the economy.

“Membership of the euro is a fundamental choice for the future of our country and our young people,” said the president, adding that since euro membership had not been part of the election campaign, it could not be questioned by the appointment of a Cabinet minister without holding a proper public debate.

Mattarella appears to be leaning toward appointing a “presidential” or technocratic government that would govern the country ahead of a new vote early next year, rather than calling an election immediately: He has summoned former International Monetary Fund official Carlo Cottarelli to appear at the presidential palace on Monday morning.

But even if Mattarella gives Cottarelli a mandate to form a government, he will face an uphill battle. Even though the two main opposition parties, Silvio Berlusconi’s Forza Italia and the center-left Democratic Party, have already said they would support a government sponsored by Mattarella, that may not be enough for such a government to survive a confidence vote in parliament.

And the 5Stars and League might prefer having an early election, as the results of the March vote showed they have strong momentum.

“This is an unprecedented political and institutional clash, which pits the president on one side and the populist parties on the other,” said Massimiliano Panarari, politics and communication professor at Rome’s LUISS university. “I’m afraid that this is pure tactics by the League and the 5Stars, which are betting on consensus-building ahead of the upcoming elections.”

Cottarelli had been tasked by the previous center-left government under Matteo Renzi with helping to cut public spending and proposed ways to save money. He had been suggested by several parties and Italian media as a possible “neutral” premier, able to lead a “government of the president.”

League leader Matteo Salvini, who had been expected to become interior minister in an alliance government — where he could implement the League’s hard-line policy ideas on immigration — told supporters at a rally on Sunday that “if I am going into government, I am taking Professor Savona with me.”

“This is a very bad day for Italy and for democracy,” Salvini said. “Who said ‘no’ to this government were the lords of the spread, of Germany and France.”

“New elections? Mattarella will decide that, since he decided everything,” he added.

Savona had attempted to allay concerns about his Euroskeptic views in his first public statements since being nominated on Sunday, but it was apparently too little to convince the president.

Salvini, speaking at a rally in Terni, suggested the Italian president was ceding to pressure from other eurozone capitals worried about the jitters in financial markets over the prospect of a Cabinet that includes Savona.

“If the government is going to be conditioned by threats from Europe, then the League won’t be part of this government,” said Salvini. “Either the government gets off the ground and starts working in the coming hours, or we might as well go back to elections.”

Luigi Di Maio, leader of the 5Star Movement — which emerged as the biggest single party in March’s election, but behind a right-wing alliance of the League and Berlusconi’s Forza Italia — said on Facebook on Sunday evening: In Italy “you can be a criminal convicted for fiscal fraud … but if you have criticized the euro and Europe you can’t be a minister.”